ခရစ္ယာန္ သမၼာက်မး္စားမွာ - - - - -
သမၼာတရားအေႀကာင္းကို ဒီလို ဖြင့္ဆိုထားပါ သတဲ့ ............
သမၼာက်မ္းမွာ ၀တ္ၿပဳကိုးကြယ္ၿခင္းဆိုင္ရာ ပညတ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္စီမံေရးဆိုင္ရာပညတ္နဲ႕ ကိုယ့္က်င့္တရားဆိုင္ရာ ပညတ္ဆိုၿပီး ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ အခ်က္ ၆၁၃ ခ်က္ရွိပါတယ္...
မိမိက ဘုရားကို၊ ခင္ပြန္း ဇနီးနဲ႕ ေဆြမ်ိဳး မိတ္ေဆြမ်ားကို၊ ကၽြန္ကို အဘယ္ကဲ့သို႕ ဆက္ဆံေလးၿမတ္ရမည္ဆိုသည္သာ မက ေနာက္ဆံုး အိမ္ေမြးတိရိစၧာန္အထိ အဘယ္ကဲ့သို႕ ၿပဳမူ ဆက္ဆံရမည္ကို ပညတ္ထားပါသည္။ (ဥပမာ ႏြားႏွင့္စပါးနယ္လွ်င္ ႏြားပါးစပ္ကို ပိတ္မထားရ၊ မိမိႏြားသည္ ေခြ႕ တတ္မွန္းသိလ်က္ ခ်ည္ေႏွာင္မထားပဲ သူတစ္ပါးကို ေခြ႕မိလို႕ေသသြားလွ်င္ သခင္ေကာ ႏြားပါ ေသၿပစ္ခံရမည္...) ဒီေလာက္ေၿပာလည္းနားလည္မွာ မဟုတ္လို႕ သင္တို႕က်မ္းမွာ အဲဒီေလာက္ ထိ စံုလင္ပါရဲ့လား... ထို ပညတ္ခ်က္မ်ားအတိုင္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံုေရးဆြဲခဲ့တဲ့တိုင္းၿပည္ဟာ ယေန႕ ကမၻာ့ထိပ္ဆံုးက ဦးေဆာင္ေနတဲ့ တိုင္းၿပည္ပဲ ၿဖစ္ပါတယ္...
ထိုပညတ္တို႕ကို က်င့္ႏိုင္ၿပီး တစ္ပတ္ႏွစ္ရက္ အစာေရွာင္ဥပုဒ္ေစာင့္ႏိုင္ေသာသူကို ဖာရိရွဲ လုိ႕ေခၚပါတယ္....
ေယရႈက သင့္တို႕အက်င့္သည့္ ဖာရိရွဲႏွင့္ က်မ္းၿပဳဆရာတို႕ က်င့္ေသာအက်င့္ထက္ မလြန္မသာလွ်င္ ေကာင္းကင္ ႏိုင္ငံေတာ္သို႕ မ၀င္ရဟု ငါအမွန္အကန္ ဆို၏ဟု ၿပတ္ၿပတ္သားသား ပညတ္ခဲ့ပါတယ္.. (ရွင္မသဲခရစ္၀င္က်မ္း အခန္းၾကီး ၅း အခန္းငယ္ း၂၀ ) မွာ ဆိုထားပါတယ္...
ကဲ - - - - - - အဲ့ဒီ သမၼာတရား ဆိုတာ အက်ိဴးအေႀကာင္း သင့္ေလ်ာ္ရဲ ့လား ဆိုတာ လြပ္လပ္စြာ စဥ္းစား ေတြးေခၚ ႀကည့္ႀကရေအာင္ ဗ်ာ ............
သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္မွာေတြ႕ႀကံဳျမင္သိေနၾကရတဲ့ အေၾကာင္းအက်ဳိးဆက္ ကိစၥအခ်ဳိ႕ဟာ ဘယ္သူက ပညတ္သတ္မွတ္တယ္ရယ္လို႕ တိက်စြာေဖၚထုတ္ႏိုင္ျခင္းမရွိေသးပါဘူး။ တစ္ခုရွိတာက ပညတ္သူရယ္လို႕သာ ရွာမရတယ္ သူ႕သေဘာသူေဆာင္ၿပီး ျဖစ္စရာရွိျဖစ္ကာ ပ်က္စရာရွိပ်က္ေနၾကတာကိုေတာ့ အထင္အရွား ေတြ႕ေနၾကရပါတယ္။
ဥပမာ မီးေလာင္ႏိုင္တဲ့ပစၥည္းကို မီးရိႈ႕ၾကည့္လွ်င္ ေလာင္ကၽြမ္းသြားတာပါပဲ။ ေရစိုစုတ္ၿပဲ ပ်က္စီးႏိုင္တာကို မိုးစိုစိုထဲမွာ ပစ္ထားလွ်င္လည္း အဖတ္ဆယ္ရခက္ၿပီေပါ့။ သစ္ေစ့မ်ဳိးေစ့ေတြဟာ အစိုဓါတ္ ပူေႏြးတဲ႕ေနေရာင္ စတဲ့လိုအပ္ခ်က္ေတြကိုက္ညီလာလွ်င္ ရွင္သန္အေညွာင့္ေပါက္လာၿတယ္ သစ္သီး ဝလံေတြ ၊ သစ္ဥေတြ စတာေတြကို မီးတိုက္ကာေလွာ္တယ္၊ ခ်က္တယ္ ျပဳတ္တယ္ဆိုျပန္ေတာ့ စားဖြယ္ အစားအစာေတြျဖစ္လာပါတယ္။ ဘာေႀကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ အရာအားလံူးဟာ ေနရာေဒသ ပါတ္ဝန္းက်င္ နဲ ့ကိုညီေအာင္ စံမံ ၿပဳလုပ္ႀကတာပါ။ ဒီအခ်က္ဟာ အရမ္းကို ရိူးစင္းပါတယ္။ ဒါကို ဘယ္သူေတြ စီမံ ၿပဳလုပ္တယ္ ၊ ဘယ္သူေတြ ေတြးေခၚ ႀကသလဲ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ရွင္းရွင္းေလးပါ လူသား ေတြပါဘဲ။
ဒီလိုျဖစ္သင့္တယ္ ျဖစ္ရမယ္၊ ျဖစ္ေအာင္လိုက္နာလုပ္ေဆာင္ၾကရမယ္၊ မဟုတ္ခဲ့ေသာ္ ဘယ္လို စီရင္တာခံရမယ္ဆိုတာမ်ဳိးေတြဟာ လူသားေတြပဲ စဥ္းစားေတြးေခၚၿပီး အခ်င္းခ်င္းအေပၚ ပညတ္က်တာ မဟုတ္ဘူးလား ဖန္ဆင္းရွင္ ဝါဒ သမားတို ့။ ဖန္ဆင္းရွင္က ပညတ္ ( သတ္မွတ္ ) ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကေကာ - - - ဒီလို ရွင္းလင္းခ်က္ ေတြနဲ ့နိူင္းယွဥ္ လွ်င္ ၊ နိုူင္းစာ လွ်င္ ၿဖစ္နိုင္ပါဦး မလား။
လိုက္နာသူရွိသလို မလိုက္နာသူလည္းရွိေနေတာ့ အမ်ားအက်ဳိး ႀကိဳတင္ေမ်ာ္ျမင္ႏိုင္သူ တစ္ဦး/တစ္ဖဲြ႕က အမ်ားသေဘာတူ အသိအမွတ္ျပဳမယ့္ အခြင့္အာဏာ ဦးေဆာင္ႏိုင္စြမ္းတစ္ခုခုကို ရယူၿပီး လိုက္ကို လိုက္နာရမယ္လို႕ ျပဌာန္းပညတ္မႈေတြ ေပၚေပါက္လာတာလို႕ပဲ စာေရးသူ ေတြးမိပါတယ္။ စာဖက္သူတို ့ေကာ ဘယ္လိုထင္ပါသလဲ။ ဒီေမးခြန္းအေပၚ စဥ္းစား ၿပီးလို ့ အေၿဖထြတ္ေပၚလာတဲ့ အခါ စာေရးသူ ေၿပာႀကားခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြကို လက္ခံမလား ၊ ၿငင္းဆို မလား။ ဘုရားေဟာခဲ့တဲ့ က်မ္းစာ ဆိုတဲ့ အခ်က္ တစ္ခ်က္ နဲ ့တင္ တစ္ကယ့္ လက္ေတြ ့အၿပင္ေလာက က အၿဖစ္အပ်က္ အခ်က္အလက္ေတြကို လ်စ္လွ်ဴ ရူပစ္မယ္ ဆိုတာကေတာ့ မၿဖစ္သင့္ဘူးလို ့ထင္ပါတယ္။ တစ္ကယ္ ရိွတဲ့ ကမၻာေလာက အတြက္ ၊ အၿပင္ေလာက အတြက္ ၿဖစ္နိုင္မယ္ ၊ မၿဖစ္နိုင္ဘူး ဆိုတာ ေတာ့ စဥ္းစား သင့္ပါတယ္။
ေခြ႕တတ္မွန္းသိတဲ့ႏြားကို ခ်ည္ေႏွာင္ထားဖို႕ကအစ ေရးသားျပဌာန္း ပါရွိတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြဟာ ဘယ္မွာ ဘုရားသခင္အားျဖင့္ သူ႔လူေတြသံုးၿပီးေရးသားထားတယ္လို႕ ဆိုႏိုင္မွာလည္း။ လူသာမာန္အခ်ဳိ႕က သူ႕ေနရာေဒသႏွင့္သူ ကိုက္ညီ ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ ညွိႏိႈင္းျပဌာန္းဖို႕ လိုေနတာေလး ေတြ အထဲက သူ စဥ္းစား မိသေလာက္ ေကာက္ေရးကာ ျပဌာန္းလိုက္တာေတြပဲျဖစ္မွာပါ။ ရိူးရိူးသာမန္ လူသားေတြ ၿပဌာန္းထားတယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုေကာ ၿငင္းနိုင္မွာ တဲ့လား။
သူအေသးစိတ္ခ်င္တဲ့ ေနရာမွာ စိတ္ေနၿပီး ၊ မပါေသးတဲ့ အခ်က္ေတြ ၊ အေရးႀကီးတယ္လို႕ ဆိုႏိုင္တာေတြ ၊ စတဲ့ အခ်က္အလက္ အစံုအလင္မပါ၀င္ႏိုင္တာလဲ အမွန္ပဲ မဟုတ္လား။ လူသားေတြ စဥ္းစား ပညတ္ သမွ်ကေတာ့ အဆင္ေျပ ျပည့္စံုျခင္းမရွိေသးလို႕ မၾကာခဏ ျဖည့္စြက္ျပင္ဆင္ေနရတာဘဲ မဟုတ္ဘူးလား ဖန္ဆင္းရွင္ ဝါဒ သမားတို ့။ အၿမဲ ၿပင္ေနရတယ္ လို ့စာေရးသူ ေၿပာရင္ေကာ ၿငင္းနိုင္မွာလား။
ေရးသားေျပာဆို ေနစရာမလိုပဲ ျဖစ္တတ္ ပ်က္တတ္တဲ့ သေဘာ ေတြကသာ အေၾကာင္းအက်ဳိး အၿမဲလိုက္နာ တည္ရွိ ေနတတ္တာပါ။ သမၼာတရား ဆိုတာ မရိွပါဘူး။ လံူးဝ မရိွဘူး။ သမၼာတရားလို ့ေခါင္းစဥ္ တပ္ထားတာ ေတြအားလံူးက သဘာဝ တရားေတြဘဲ။ သဘာဝဘဲ ။ သမၼာက်မ္းစာ ၊ ကိုရမ္ က်မ္းစာ ဆိုတာ အလိမ္အညာေတြ။
အဲဒီသဘာ၀ ေတြက ေလာကထဲကို ဘယ္တုန္းက စတင္၀င္ေရာက္လာတာလဲေတာ့ ျပန္မေမးနဲ႕ေနာ္ ၊ စာေရးသူ မသိဘူး ဆိုတာႀကိဳေျပာထားမယ္။ သိလွ်င္လည္း စာေရးသူ အနာဂတ္အတြက္ အက်ိဴး မရိွ ဘူး ။
ကမၻာႀကီး ဘယ္က စၿဖစ္တယ္ ၊ ဘယ္သူဘာလုပ္တယ္ ဆိုတာ စာေရးသူ အတြက္ ၊ လူအားလံူး အနာဂတ္ အတြက္ အက်ိဴးမရိွတာ အမွန္ဘဲ။ သိလဲ ပံုၿပင္ဘဲ။ ဘယ္သူမွ သက္ေသ မၿပနိုင္တာ။
အခုလက္ရိွ အတြက္ ဘာလုပ္ရမယ္ ၊ ေကာင္းတာေတြ လုပ္ရမယ္ ၊ ေကာင္းတာေတြက ဘာ ၊ မေကာင္းတာေတြ ဆိုတာ ဘာ ၊ အနာဂတ္ အတြက္ ဘာလုပ္သင့္တယ္ ၊ ကိုယ့္ကို ကိုယ္လဲ ေကာင္းမြန္ေအာင္လုပ္ရမယ္ တစ္ပါးသူ အတြက္လဲ အက်ိဴးရိွ ေစရမယ္ ၊ ဘာေတြ လုပ္က အက်ိဴးရိွတယ္ ဆိုတာကို ၿငင္းမရ ေအာင္ မွန္ကန္စြာ နဲ ့သက္ေသ ၿပနိုင္တာကို လိုက္နာရမယ္ ၊ စတာေတြဘဲ စာေရးသူ က စိတ္ဝင္စားတယ္။ လိုက္နာ ေဆာက္ရြက္တယ္။ ကပ္သီး ကပ္သပ္ ေမးခြန္းေတြ ေမးတယ္ ၊ လိုခ်င္တဲ့ အေၿဖ ရရဲ ့လား ၊ အက်ိဴး အေႀကာင္း ဆီေလ်ာ္ ရဲ ့လား ဆိုတာ စဥ္းစားတယ္။ အေၿဖေတြက လက္ခံသင့္တယ္ ၊ တစ္ပါးသူ မထိခိုက္ေစဘူး ၊ အက်ိဴးအေႀကာင္း ခိုင္လံုတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ လက္ခံလိုက္တာပါဘဲ။ သမၼာက်မ္းစာ ၊ ကိုရမ္လ္ က်မ္းစာ ေတြ ေလ့လာရင္ေတာ့ ၿပန္ေတြးလိုက္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ လိုခ်င္တဲ့ အေၿဖ မရတာ အမွန္ဘဲ။
အမွန္အတိုင္း ဝန္ခံရလွ်င္
ဘုရားသခင္ဟာ ဘယ္က ၿဖစ္တယ္ ၊ ဘယ္လို ၿဖစ္လာတယ္ ၊ ရုပ္ေခ်ာလား ၊ အသံသာ လား ၊ ယဥ္ေက်းလား ၊ ဘယ္ရြာ ဘယ္ဇာတိ ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြဟာ စာေရးသူအတြက္ အဓိက မက်ပါဘူး။ အဲ့ဒါ စာေရးသူ ကိုယ္တိုင္ ေၿပာတဲ့ စကား ။ စာေရးသူ ခံယူခ်က္ ။ ယံုႀကည္ခ်က္။
စာေရးသူ မၿမဲ ယံုႀကည္ ၊ လက္ခံထားတာ က ဘယ္ဘာသာ ဘယ္ဘုရား ေၿပာတာ ဟုတ္နိုင္တယ္ ၊ မွန္နိုင္တယ္ ၊ လက္ခံသင့္တယ္ ၊ အမ်ားအတြက္ ေကာင္းမလား ၊ ကိုယ့္အတြက္ ေကာင္းမလား ဆိုတာကိုဘဲ။ ဘယ္ဘုရား ေၿပာစကား မွ ဖက္ရူမွတ္သား လိုက္ယံုနဲ ့လက္မခံဘူး ။ ေစာဒက တက္တယ္။ ေမးခြန္းေတြ ေမးတယ္။ လက္ခံသင့္တယ္ ။ အေၿဖေတြ က အက်ိဴးအေႀကာင္းဆီေလ်ာ္တယ္ ။ မွန္ကန္ နိုင္တယ္ ဆိုမွ - - - လက္ခံလိုက္တာ ခ်ည္းဘဲ။
သမၼာက်မ္းစာ ၊ ကိုရမ္လ္ က်မ္းစာ ကို ဖတ္ၿပီးေတြးေလေလ
သမၼာတရားဆိုတဲ့ ေဟာေဖာခ်က္ေတြကို ေတြးေလေလ မဟုတ္နိုင္ ၊ မၿဖစ္နိုင္ဘူး ဆိုတာ လက္ခံလာမိေလ ၊ သိေလေလ ၿဖစ္ေတာ့ တာပါဘဲ။
စာေရးသူ အဓိက ေၿပာခ်င္တာ
ဖန္ဆင္းရွင္ လံူးဝ မရိွ
ဖန္ဆင္းရွင္ လံူးဝ မရိွ
သမၼာတရားအေႀကာင္းကို ဒီလို ဖြင့္ဆိုထားပါ သတဲ့ ............
သမၼာက်မ္းမွာ ၀တ္ၿပဳကိုးကြယ္ၿခင္းဆိုင္ရာ ပညတ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္စီမံေရးဆိုင္ရာပညတ္နဲ႕ ကိုယ့္က်င့္တရားဆိုင္ရာ ပညတ္ဆိုၿပီး ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ အခ်က္ ၆၁၃ ခ်က္ရွိပါတယ္...
မိမိက ဘုရားကို၊ ခင္ပြန္း ဇနီးနဲ႕ ေဆြမ်ိဳး မိတ္ေဆြမ်ားကို၊ ကၽြန္ကို အဘယ္ကဲ့သို႕ ဆက္ဆံေလးၿမတ္ရမည္ဆိုသည္သာ မက ေနာက္ဆံုး အိမ္ေမြးတိရိစၧာန္အထိ အဘယ္ကဲ့သို႕ ၿပဳမူ ဆက္ဆံရမည္ကို ပညတ္ထားပါသည္။ (ဥပမာ ႏြားႏွင့္စပါးနယ္လွ်င္ ႏြားပါးစပ္ကို ပိတ္မထားရ၊ မိမိႏြားသည္ ေခြ႕ တတ္မွန္းသိလ်က္ ခ်ည္ေႏွာင္မထားပဲ သူတစ္ပါးကို ေခြ႕မိလို႕ေသသြားလွ်င္ သခင္ေကာ ႏြားပါ ေသၿပစ္ခံရမည္...) ဒီေလာက္ေၿပာလည္းနားလည္မွာ မဟုတ္လို႕ သင္တို႕က်မ္းမွာ အဲဒီေလာက္ ထိ စံုလင္ပါရဲ့လား... ထို ပညတ္ခ်က္မ်ားအတိုင္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံုေရးဆြဲခဲ့တဲ့တိုင္းၿပည္ဟာ ယေန႕ ကမၻာ့ထိပ္ဆံုးက ဦးေဆာင္ေနတဲ့ တိုင္းၿပည္ပဲ ၿဖစ္ပါတယ္...
ထိုပညတ္တို႕ကို က်င့္ႏိုင္ၿပီး တစ္ပတ္ႏွစ္ရက္ အစာေရွာင္ဥပုဒ္ေစာင့္ႏိုင္ေသာသူကို ဖာရိရွဲ လုိ႕ေခၚပါတယ္....
ေယရႈက သင့္တို႕အက်င့္သည့္ ဖာရိရွဲႏွင့္ က်မ္းၿပဳဆရာတို႕ က်င့္ေသာအက်င့္ထက္ မလြန္မသာလွ်င္ ေကာင္းကင္ ႏိုင္ငံေတာ္သို႕ မ၀င္ရဟု ငါအမွန္အကန္ ဆို၏ဟု ၿပတ္ၿပတ္သားသား ပညတ္ခဲ့ပါတယ္.. (ရွင္မသဲခရစ္၀င္က်မ္း အခန္းၾကီး ၅း အခန္းငယ္ း၂၀ ) မွာ ဆိုထားပါတယ္...
ကဲ - - - - - - အဲ့ဒီ သမၼာတရား ဆိုတာ အက်ိဴးအေႀကာင္း သင့္ေလ်ာ္ရဲ ့လား ဆိုတာ လြပ္လပ္စြာ စဥ္းစား ေတြးေခၚ ႀကည့္ႀကရေအာင္ ဗ်ာ ............
သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္မွာေတြ႕ႀကံဳျမင္သိေနၾကရတဲ့ အေၾကာင္းအက်ဳိးဆက္ ကိစၥအခ်ဳိ႕ဟာ ဘယ္သူက ပညတ္သတ္မွတ္တယ္ရယ္လို႕ တိက်စြာေဖၚထုတ္ႏိုင္ျခင္းမရွိေသးပါဘူး။ တစ္ခုရွိတာက ပညတ္သူရယ္လို႕သာ ရွာမရတယ္ သူ႕သေဘာသူေဆာင္ၿပီး ျဖစ္စရာရွိျဖစ္ကာ ပ်က္စရာရွိပ်က္ေနၾကတာကိုေတာ့ အထင္အရွား ေတြ႕ေနၾကရပါတယ္။
ဥပမာ မီးေလာင္ႏိုင္တဲ့ပစၥည္းကို မီးရိႈ႕ၾကည့္လွ်င္ ေလာင္ကၽြမ္းသြားတာပါပဲ။ ေရစိုစုတ္ၿပဲ ပ်က္စီးႏိုင္တာကို မိုးစိုစိုထဲမွာ ပစ္ထားလွ်င္လည္း အဖတ္ဆယ္ရခက္ၿပီေပါ့။ သစ္ေစ့မ်ဳိးေစ့ေတြဟာ အစိုဓါတ္ ပူေႏြးတဲ႕ေနေရာင္ စတဲ့လိုအပ္ခ်က္ေတြကိုက္ညီလာလွ်င္ ရွင္သန္အေညွာင့္ေပါက္လာၿတယ္ သစ္သီး ဝလံေတြ ၊ သစ္ဥေတြ စတာေတြကို မီးတိုက္ကာေလွာ္တယ္၊ ခ်က္တယ္ ျပဳတ္တယ္ဆိုျပန္ေတာ့ စားဖြယ္ အစားအစာေတြျဖစ္လာပါတယ္။ ဘာေႀကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ အရာအားလံူးဟာ ေနရာေဒသ ပါတ္ဝန္းက်င္ နဲ ့ကိုညီေအာင္ စံမံ ၿပဳလုပ္ႀကတာပါ။ ဒီအခ်က္ဟာ အရမ္းကို ရိူးစင္းပါတယ္။ ဒါကို ဘယ္သူေတြ စီမံ ၿပဳလုပ္တယ္ ၊ ဘယ္သူေတြ ေတြးေခၚ ႀကသလဲ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ရွင္းရွင္းေလးပါ လူသား ေတြပါဘဲ။
ဒီလိုျဖစ္သင့္တယ္ ျဖစ္ရမယ္၊ ျဖစ္ေအာင္လိုက္နာလုပ္ေဆာင္ၾကရမယ္၊ မဟုတ္ခဲ့ေသာ္ ဘယ္လို စီရင္တာခံရမယ္ဆိုတာမ်ဳိးေတြဟာ လူသားေတြပဲ စဥ္းစားေတြးေခၚၿပီး အခ်င္းခ်င္းအေပၚ ပညတ္က်တာ မဟုတ္ဘူးလား ဖန္ဆင္းရွင္ ဝါဒ သမားတို ့။ ဖန္ဆင္းရွင္က ပညတ္ ( သတ္မွတ္ ) ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကေကာ - - - ဒီလို ရွင္းလင္းခ်က္ ေတြနဲ ့နိူင္းယွဥ္ လွ်င္ ၊ နိုူင္းစာ လွ်င္ ၿဖစ္နိုင္ပါဦး မလား။
လိုက္နာသူရွိသလို မလိုက္နာသူလည္းရွိေနေတာ့ အမ်ားအက်ဳိး ႀကိဳတင္ေမ်ာ္ျမင္ႏိုင္သူ တစ္ဦး/တစ္ဖဲြ႕က အမ်ားသေဘာတူ အသိအမွတ္ျပဳမယ့္ အခြင့္အာဏာ ဦးေဆာင္ႏိုင္စြမ္းတစ္ခုခုကို ရယူၿပီး လိုက္ကို လိုက္နာရမယ္လို႕ ျပဌာန္းပညတ္မႈေတြ ေပၚေပါက္လာတာလို႕ပဲ စာေရးသူ ေတြးမိပါတယ္။ စာဖက္သူတို ့ေကာ ဘယ္လိုထင္ပါသလဲ။ ဒီေမးခြန္းအေပၚ စဥ္းစား ၿပီးလို ့ အေၿဖထြတ္ေပၚလာတဲ့ အခါ စာေရးသူ ေၿပာႀကားခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြကို လက္ခံမလား ၊ ၿငင္းဆို မလား။ ဘုရားေဟာခဲ့တဲ့ က်မ္းစာ ဆိုတဲ့ အခ်က္ တစ္ခ်က္ နဲ ့တင္ တစ္ကယ့္ လက္ေတြ ့အၿပင္ေလာက က အၿဖစ္အပ်က္ အခ်က္အလက္ေတြကို လ်စ္လွ်ဴ ရူပစ္မယ္ ဆိုတာကေတာ့ မၿဖစ္သင့္ဘူးလို ့ထင္ပါတယ္။ တစ္ကယ္ ရိွတဲ့ ကမၻာေလာက အတြက္ ၊ အၿပင္ေလာက အတြက္ ၿဖစ္နိုင္မယ္ ၊ မၿဖစ္နိုင္ဘူး ဆိုတာ ေတာ့ စဥ္းစား သင့္ပါတယ္။
ေခြ႕တတ္မွန္းသိတဲ့ႏြားကို ခ်ည္ေႏွာင္ထားဖို႕ကအစ ေရးသားျပဌာန္း ပါရွိတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြဟာ ဘယ္မွာ ဘုရားသခင္အားျဖင့္ သူ႔လူေတြသံုးၿပီးေရးသားထားတယ္လို႕ ဆိုႏိုင္မွာလည္း။ လူသာမာန္အခ်ဳိ႕က သူ႕ေနရာေဒသႏွင့္သူ ကိုက္ညီ ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ ညွိႏိႈင္းျပဌာန္းဖို႕ လိုေနတာေလး ေတြ အထဲက သူ စဥ္းစား မိသေလာက္ ေကာက္ေရးကာ ျပဌာန္းလိုက္တာေတြပဲျဖစ္မွာပါ။ ရိူးရိူးသာမန္ လူသားေတြ ၿပဌာန္းထားတယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုေကာ ၿငင္းနိုင္မွာ တဲ့လား။
သူအေသးစိတ္ခ်င္တဲ့ ေနရာမွာ စိတ္ေနၿပီး ၊ မပါေသးတဲ့ အခ်က္ေတြ ၊ အေရးႀကီးတယ္လို႕ ဆိုႏိုင္တာေတြ ၊ စတဲ့ အခ်က္အလက္ အစံုအလင္မပါ၀င္ႏိုင္တာလဲ အမွန္ပဲ မဟုတ္လား။ လူသားေတြ စဥ္းစား ပညတ္ သမွ်ကေတာ့ အဆင္ေျပ ျပည့္စံုျခင္းမရွိေသးလို႕ မၾကာခဏ ျဖည့္စြက္ျပင္ဆင္ေနရတာဘဲ မဟုတ္ဘူးလား ဖန္ဆင္းရွင္ ဝါဒ သမားတို ့။ အၿမဲ ၿပင္ေနရတယ္ လို ့စာေရးသူ ေၿပာရင္ေကာ ၿငင္းနိုင္မွာလား။
ေရးသားေျပာဆို ေနစရာမလိုပဲ ျဖစ္တတ္ ပ်က္တတ္တဲ့ သေဘာ ေတြကသာ အေၾကာင္းအက်ဳိး အၿမဲလိုက္နာ တည္ရွိ ေနတတ္တာပါ။ သမၼာတရား ဆိုတာ မရိွပါဘူး။ လံူးဝ မရိွဘူး။ သမၼာတရားလို ့ေခါင္းစဥ္ တပ္ထားတာ ေတြအားလံူးက သဘာဝ တရားေတြဘဲ။ သဘာဝဘဲ ။ သမၼာက်မ္းစာ ၊ ကိုရမ္ က်မ္းစာ ဆိုတာ အလိမ္အညာေတြ။
အဲဒီသဘာ၀ ေတြက ေလာကထဲကို ဘယ္တုန္းက စတင္၀င္ေရာက္လာတာလဲေတာ့ ျပန္မေမးနဲ႕ေနာ္ ၊ စာေရးသူ မသိဘူး ဆိုတာႀကိဳေျပာထားမယ္။ သိလွ်င္လည္း စာေရးသူ အနာဂတ္အတြက္ အက်ိဴး မရိွ ဘူး ။
ကမၻာႀကီး ဘယ္က စၿဖစ္တယ္ ၊ ဘယ္သူဘာလုပ္တယ္ ဆိုတာ စာေရးသူ အတြက္ ၊ လူအားလံူး အနာဂတ္ အတြက္ အက်ိဴးမရိွတာ အမွန္ဘဲ။ သိလဲ ပံုၿပင္ဘဲ။ ဘယ္သူမွ သက္ေသ မၿပနိုင္တာ။
အခုလက္ရိွ အတြက္ ဘာလုပ္ရမယ္ ၊ ေကာင္းတာေတြ လုပ္ရမယ္ ၊ ေကာင္းတာေတြက ဘာ ၊ မေကာင္းတာေတြ ဆိုတာ ဘာ ၊ အနာဂတ္ အတြက္ ဘာလုပ္သင့္တယ္ ၊ ကိုယ့္ကို ကိုယ္လဲ ေကာင္းမြန္ေအာင္လုပ္ရမယ္ တစ္ပါးသူ အတြက္လဲ အက်ိဴးရိွ ေစရမယ္ ၊ ဘာေတြ လုပ္က အက်ိဴးရိွတယ္ ဆိုတာကို ၿငင္းမရ ေအာင္ မွန္ကန္စြာ နဲ ့သက္ေသ ၿပနိုင္တာကို လိုက္နာရမယ္ ၊ စတာေတြဘဲ စာေရးသူ က စိတ္ဝင္စားတယ္။ လိုက္နာ ေဆာက္ရြက္တယ္။ ကပ္သီး ကပ္သပ္ ေမးခြန္းေတြ ေမးတယ္ ၊ လိုခ်င္တဲ့ အေၿဖ ရရဲ ့လား ၊ အက်ိဴး အေႀကာင္း ဆီေလ်ာ္ ရဲ ့လား ဆိုတာ စဥ္းစားတယ္။ အေၿဖေတြက လက္ခံသင့္တယ္ ၊ တစ္ပါးသူ မထိခိုက္ေစဘူး ၊ အက်ိဴးအေႀကာင္း ခိုင္လံုတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ လက္ခံလိုက္တာပါဘဲ။ သမၼာက်မ္းစာ ၊ ကိုရမ္လ္ က်မ္းစာ ေတြ ေလ့လာရင္ေတာ့ ၿပန္ေတြးလိုက္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ လိုခ်င္တဲ့ အေၿဖ မရတာ အမွန္ဘဲ။
အမွန္အတိုင္း ဝန္ခံရလွ်င္
ဘုရားသခင္ဟာ ဘယ္က ၿဖစ္တယ္ ၊ ဘယ္လို ၿဖစ္လာတယ္ ၊ ရုပ္ေခ်ာလား ၊ အသံသာ လား ၊ ယဥ္ေက်းလား ၊ ဘယ္ရြာ ဘယ္ဇာတိ ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြဟာ စာေရးသူအတြက္ အဓိက မက်ပါဘူး။ အဲ့ဒါ စာေရးသူ ကိုယ္တိုင္ ေၿပာတဲ့ စကား ။ စာေရးသူ ခံယူခ်က္ ။ ယံုႀကည္ခ်က္။
စာေရးသူ မၿမဲ ယံုႀကည္ ၊ လက္ခံထားတာ က ဘယ္ဘာသာ ဘယ္ဘုရား ေၿပာတာ ဟုတ္နိုင္တယ္ ၊ မွန္နိုင္တယ္ ၊ လက္ခံသင့္တယ္ ၊ အမ်ားအတြက္ ေကာင္းမလား ၊ ကိုယ့္အတြက္ ေကာင္းမလား ဆိုတာကိုဘဲ။ ဘယ္ဘုရား ေၿပာစကား မွ ဖက္ရူမွတ္သား လိုက္ယံုနဲ ့လက္မခံဘူး ။ ေစာဒက တက္တယ္။ ေမးခြန္းေတြ ေမးတယ္။ လက္ခံသင့္တယ္ ။ အေၿဖေတြ က အက်ိဴးအေႀကာင္းဆီေလ်ာ္တယ္ ။ မွန္ကန္ နိုင္တယ္ ဆိုမွ - - - လက္ခံလိုက္တာ ခ်ည္းဘဲ။
သမၼာက်မ္းစာ ၊ ကိုရမ္လ္ က်မ္းစာ ကို ဖတ္ၿပီးေတြးေလေလ
သမၼာတရားဆိုတဲ့ ေဟာေဖာခ်က္ေတြကို ေတြးေလေလ မဟုတ္နိုင္ ၊ မၿဖစ္နိုင္ဘူး ဆိုတာ လက္ခံလာမိေလ ၊ သိေလေလ ၿဖစ္ေတာ့ တာပါဘဲ။
စာေရးသူ အဓိက ေၿပာခ်င္တာ
ဖန္ဆင္းရွင္ လံူးဝ မရိွ
ဖန္ဆင္းရွင္ လံူးဝ မရိွ
0 comments:
Post a Comment